"Political impasse continues in Myanmar. Peace talks and general elections have failed to achieve national breakthroughs. All parties — both domestic and international — need to reflect on this failure. Civil society networks and representative governance must be strengthened at the community level if peace and democracy are to be built. In January 2009, Haruki Murakami received the Jerusalem Prize, a biennial literary award given to writers whose work deals with themes of human freedom, society, politics and government. In his acceptance speech Murakami spoke of the “System” which oppresses us. He said: "Each of us possesses a tangible living soul. The System has no such thing. We must not allow the System to exploit us.” In Myanmar, where an unrepresentative structure of national governance has been failing us for over 70 years, we must all unite to change this. For if an unequal status quo is allowed to continue, even the small gains that we have made in peace and democratic reform will not be sustained....နိုင်ငံရေးအကျပ်အတည်းမှာ မြန်မာနိုင်ငံတွင်ဆက်လျက်ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသည်။ ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးပွဲများနှင့် အထွေထွေရွေးကောက်ပွဲများသည်လည်း နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းအရေးနိမ့်လျက်ရှိသည်။ နိုင်ငံရေးပါတီများအားလုံး-ပြည်တွင်း၊ ပြည်ပနှစ်ရပ်စလုံး- အနေဖြင့် ယခုကဲ့သို့ မအောင်မြင်ခဲ့ရသည့် အကြောင်းရင်းများကို ပြန်လည်သုံးသပ်ရန်လိုအပ်လှသည်။ ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် ဒီမိုကရေစီကိုတည်ဆောက်လိုလျှင် အရပ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းကွန်ရက်များနှင့် ပြည်သူ့ကိုယ်စားပြုအုပ်ချုပ်ရေးစနစ်သည် ပြည်သူများအကြားအားကောင်းရပေမည်။ ၂၀၁၉ ဇန်နဝါရီလတွင် ဂျေရုဆလင် စာပေဆုကို စာရေးဆရာ မူရာကာမိက ဆွတ်ခူးရရှိခဲ့ပါသည်။ လူတို့၏ လွတ်လပ်မှု၊ လူ့အသိုက်အဝန်း၊ နိုင်ငံရေးနှင့် စီမံအုပ်ချုပ်ရေး စသည့် အကြောင်းအရာများကို ရေးသားသည့် စာရေးဆရာများအတွက် ၂နှစ်တစ်ကြိမ် ချီးမြှင့်သည့် ဆုလည်း ဖြစ်ပါသည်။ ယင်းဆုကို လက်ခံရယူသည့် အခမ်းအနားတွင် မိန့်ခွန်းပြောကြားရာ၌ လူများကို ဖိနှိပ်နေသည့် စနစ်များအကြောင်း မူရာကာမိက ထည့်သွင်းပြောကြားခဲ့ပါသည်။ “ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ချင်းစီမှာ သိမြင်ခံစားလို့ရတဲ့ ရှင်သန်နေတဲ့ ဝိဉာင်ရှိတယ်။ စနစ်တွေမှာ ဝိဉာင်မရှိပါဘူး။ အဲဒီလို စနစ်တွေက ကျွန်တော်တို့ကို အမြတ်ထုတ်နေတာကို ခွင့်မပြုသင့်ပါဘူး” ဟု သူက ပြောခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း ပြည်သူများကို ကိုယ်စားမပြုသော အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်သည် ပြည်သူများအတွက် ကောင်းကျိုးမပြုပဲ နစ်နာဆုံးရှုံးမှုများကိုသာ နှစ်ပေါင်း ၇၀ ကျော်ကြာ ဖန်တီးလျက် ရှိနေပါသည်။ ထိုစနစ်ကို ပြောင်းလဲပစ်ရန်အတွက် ပြည်သူတို့၏ စည်းလုံးညီညွတ်မှုကို လိုအပ်နေပါသည်။ တရားမျှတမှု မရှိသည့် ထိုစနစ်ကို ရှင်သန်နေစေရန် ခွင့်ပြုထားကြမည်ဆိုပါက ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် ဒီမိုကရေစီ အကူးအပြောင်းအတွက် ကြိုးစားအားထုတ်ရင်း ရရှိလာသည့် အနည်းငယ်မျှသော ရလဒ်များကိုပါ ဆုံးရှုံးရမည့် အလားအလာရှိနေပါသည်။..."