"During 8-10 May 2019, representatives from Kayan, Kayah, Pa-O, Shan, Lahu and Kachin opium farming communities came together to discuss their challenges in life and find ways to solve their problems. During 8-10 May 2019, representatives from Kayan, Kayah, Pa-O, Shan, Lahu and Kachin opium farming communities came together to discuss our challenges in life and find ways to solve our problems. We feel it is crucial that our voices of poppy-growing communities are heard in decision-making processes that affect our lives. Therefore, in 2013 we set up the Myanmar Opium Farmers’ Forum (MOFF), and this is our 7th annual meeting. We want to make clear to the world why we grow opium. We are subsistence farmers living in isolated mountainous areas, and cultivate poppy as a cash crop in order to buy food to feed our families and buy access to education and health care for our children. So the main reason is poverty. Some people in the city may think we earn a lot of money, but we are still poor. “Rich people don’t grow opium,” said one farmer, “only poor people grow it!” We do not want to be seen as criminals. We are not planting opium to go against the government or against the world. We are just planting it for our survival. Many of us would like to grow other crops, but this is difficult for several reasons. First of all, there is no market, and prices are very unstable. We have weak negotiation power. The businessmen are well connected and better organised then us, and they decide the price. We do not have any strong farmers’ institutions and we have no collective bargaining power. Our villages are remote, have poor infrastructure and high transportation costs further make it difficult for us to reach the market to sell our crops. No buyer comes to our village to buy our crops; this only happens in the case of opium..." "ကျွန်ုပ်တို့ ကရင်၊ ကယား၊ ပအိုဝ်း၊ ရှမ်း၊ လားဟူနှင့် ကချင်ဘိန်းစိုက်တောင်သူ ကိုယ်စားလှယ်များသည် ကျွန်ုပ်တို့ ရင်ဆိုင်ကြုံတေ ွ့နေရသည့် စိန်ခေါ်မှုအခက်အခဲများကို နှီးနှောတိုင်ပင်၍ ဆေ ွးနွေးအဖြေရှာနိုင် စေရန်၂၀၁၉ ခုနှစ်မေလ ၈-၁၀ ရက်နေ့အတ ွင်း တေ ွ့ဆုံစည်းဝေးခဲ့ကြပါသည်။ ဘိန်းစိုက်တောင်သူများ၏ ဘဝများအပေါ် ရိုက်ခတ်လျက်ရှိသည့် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်မှုလုပ်ငန်းစဉ်များအားလုံး၌ ဘိန်းစိုက်တောင်သူ များ၏ သဘောထားများကို ထည့်သ ွင်းစဉ်းစားပေးရန် အလွန်အရေးကြီးသည်ဟု ကျ ွန်ုပ်တို့ယူဆပါသည်။ ထို့ကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံဘိန်းစိုက်တောင်သူများညီလာခံ(MOFF)ကို ၂၀၁၃ ခုနှစ်မှစ၍ စီစဉ်ကျင်းပလာခဲ့ သည်မှာ ယခု(၇)ကြိမ်တိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ ဘိန်းစိုက်ပျိုးရသည့် ကိစ္စရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ ကမ္ဘာ့လူထုတစ်ရပ်လုံးကို အမြင်ရှင်းစေလိုပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည်ဝေးလံခေါင်ဖျားသည့် တောင်တန်းကုန်းမြင့်ဒေသများ၌ နေထိုင်ကြရသည့် လက်လုပ်လက် စားတောင်သူများသာဖြစ်ကြပြီး မိသားစုကို ကျေ ွးမွေးထောက်ပံ့ရန်နှင့် သားသမီးများ၏ ပညာရေးနှင့် ကျန်း မာရေးကို ထောက်ပံ့နိုင်သည့် ဝင်ငွေရသီးနှံတစ်ရပ်အဖြစ် ဘိန်းကိုစိုက်ပျိုးကြရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့ဖြစ်၍ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုသည်သာလျှင်အဓိကအကြောင်းရင်းဖြစ်နေပါသည်။ မြို့ပြနေလူထုများအနေဖြင့်ကျွန်ုပ်တို့၌ ရွှေတ ွဲလ ွဲ ငွေတ ွဲလ ွဲဖြစ်နေကြမည်ဟု ယူဆလျက်ရှိသော်လည်း အကယ်စင်စစ်ကျ ွန်ုပ်တို့သည်ဆင်းရဲနေမြ ဲ ပင်ဖြစ်သည်။ “သူဌေးတေ ွက ဘိန်းမစိုက်ကြဘူး”ဟု တောင်သူတစ်ဦးက ပြောဆိုခဲ့ပြီး “ဆင်းရဲသားတေ ွပဲ ဘိန်းစိုက်ကြတယ်”ဟု ဆက်လက်ပြောဆိုခ ဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ကို ရာဇဝတ်သားများအဖြစ် မရှုမြင်စေလိုပါ။ ကျွန်ုပ်တို့အနေဖြင့် အစိုးရကို သို့မဟုတ်ကမ္ဘာကို တော်လှန်ပုန်ကန်ရန်ဘိန်းစိုက်ပျိုးနေကြသည်မဟုတ်ပါ။ အသက်ရှင်ရပ်တည်ရေးအတ ွက်မလွှဲမရှောင်သာ စိုက်ပျိုးနေကြရခြင်းဖြစ်သည်။..."