''The 2012 land laws do not take into account the existing land tenure situation in ethnic areas where shifting cultivation in the uplands is common and where few have formally-recognized land titles, not to mention national identity cards. Indeed, the new laws do not recognize customary and communal land rights at all. Nor do they consider the right of return of hundreds of thousands of ethnic villagers who have been displaced from their ancestral lands due to the decades-old conflict and economic marginalisation. Consequently, the new laws are seen as exclusively benefitting the private sector, particularly large foreign investors, at the expense of smallholder farmers, who make up three-quarters of the population...'' ''၂၀၁၂ ခုနှစ် မြေယာဥပဒေများသည် ကုန်းမြင့်တောင်တန်းဒေသများ၌ ရွှေ့ပြောင်းတောင်ယာကို အစဉ်အဆက် စိုက်ပျိုးလာခဲ့ကြပြီး နိုင်ငံသားစိစစ်ရေးကဒ်ပင်မရှိကြဘဲ အနည်းအကျဉ်းခန့်သာ မြေယာဆိုင်ရာ တရားဝင်စာ ရွက်အထောက်အထားရှိသည့် တိုင်းရင်းသားနယ်မြေများ၌ ကျင့်သုံးလျက်ရှိသည့် မြေယာလုပ်ပိုင်ခွင့်အခင်းအ ကျင်းကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားထားခြင်းမရှိပေ။ ထို့အပြင် ဥပဒေသစ်များသည် ဓလေ့ထုံးတမ်းဆိုင်ရာနှင့် စုပေါင်း မြေယာအခွင့်အရေးများကို လုံးဝအသိအမှတ်ပြုထားခြင်းမရှိပေ။ ဆယ်စုနှစ်ပေါင်းများစွာ ဖြစ်ပွားလာခဲ့သည့် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ပိုင်ခွင့်မရရှိခဲ့ကြသဖြင့် မိမိတို့၏ ဘိုးဘွားပိုင်မြေများမှ စွန့်ခွာခဲ့ကြရ သည့် သိန်းပေါင်းများစွာသော တိုင်းရင်းသူတိုင်းရင်းသားများ၏ နေရပ်ပြန်ခွင့်အခွင့်အရေးကိုပင်လျှင် ထည့် သွင်းစဉ်းစားပေးထားခြင်းမရှိပေ။ နောက်ဆက်တွဲအနေဖြင့် ဥပဒေသစ်များသည် မြန်မာနိုင်ငံလူဦးရေ၏ သုံးပုံ နှစ်ပုံကျော်သည့် လက်လုပ်လက်စားတောင်သူများကိုချနှင်း၍ ပုဂ္ဂလိကကဏ္ဍ အထူးသဖြင့် အကြီးစား နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများကိုသာလျှင် အလုံးစုံအကျိုးခံစားခွင့်ပြုထားသကဲ့သို့ဖြစ်လာသည်။...''